رفتن...

سر کلاس ادبیات معلم گفت :

 فعل رفتن رو صرف کن

  گفتم : رفتم ...رفتی ...رفت

 ساکت می شوم ، می خندم ،

  ولی خنده ام تلخ می شود

  معلم داد می زند :

  خوب بعد ؟ ادامه بده

  و من می گویم :

  رفت ...رفت ...رفت

  رفت و دلم شکست ...

  غم رو دلم نشست

  رفت و شادیم مُرد ...

  شور و نشاط رو از دلم برد

  رفت ...رفت ...رفتش

  و من می خندم و می گویم :

  خنده تلخ من از گریه

  غم انگیز تر است

  کارم از گریه گذشته

  که به آن می خندم